Waarom gaan we niet vaker?
In de rubriek ‘Waarom Gaan We Niet Vaker’ bespreekt Peter Pannenkoek de theatervoorstellingen die hem hebben gefascineerd de afgelopen tijd.
Verdriet is het ding met veren
Jacob Derwig en Erik Whien brengen het gelijknamige boek van Max Porter naar het toneel. Dit hartverscheurende verhaal draait volledig om rouw. Twee zoons en hun vader blijven achter na de plotselinge dood van hun moeder en echtgenote. Niet veel later wordt het drietal bezocht door Kraai. Hij pakt de vader op en zegt: “Ik ga pas weg als je me niet meer nodig hebt.”
Volgens Whien is Porter duidelijk een ervaringsdeskundige. “Dat voel je aan alles.” Maar om het boek ook echt naar het theater te brengen, dat doe je niet zomaar. Over Derwig zegt Whien: “Jacob heeft een antenne voor tekst, of iets speelbaar is of niet, en die is feilloos. Toen hij zei dat hij het wilde proberen wist ik dat het kon.” En dus werd het verhaal niet alleen vertolkt naar het toneel, maar kreeg Derwig ook nog de dubbelrol van vader én Kraai.
Angels in America
Van verdriet naar humor en van humor naar bewondering. Deze versie van het beroemde stuk, geregisseerd door Ivo van Hove, voert je langs alle emoties die je ooit voelde en meer. Amerika tijdens de Reagan-jaren, waarin de aidsepidemie om zich heen grijpt en mensen uit alle hoeken van de samenleving worden besmet. Zo ook de ex-drag Queen Prior en aartsconservatieve advocaat Roy Cohn. Tijdens de vijf uur durende voorstelling volgen we de twee tegenpolen in hun individuele reis naar het accepteren van hun ziekte.
In 2008 regisseerde Van Hove zijn versie van Angels in America. Nu is de voorstelling terug onder leiding van artistiek directeur Eline Arbo, met een deel van de originele cast. Met enkel nummers van David Bowie is deze moderne klassieker nog steeds ongekend actueel.
Schuldig Kind
Schuldig Kind is gebaseerd op het werk van schrijver, dichter en kunstenaar Ted van Lieshout. Toen hij elf jaar oud was, belandde hij in een relatie met een volwassen man. Hij verbreekt de relatie, maar vindt zichzelf een aantal jaar later terug, opnieuw zoekend naar liefde bij volwassen mannen.
In drie fases van zijn leven volgen we hem. Gespeeld door Bram Coopmans, Florian Myjer en Sander Plukaard. Alle drie de versies van Ted hebben een eigen kijk op zijn tienerjaren. Was het liefde of misbruik? En hoe onschuldig was hij zelf als kind?
